dodał: Dorota Kazimierczak | 2015-06-15 11:28:11 Istnieją tu dwa rodzaje wspólników:
- wspólnicy aktywni, czyli komplementariusze
- wspólnicy bierni, czyli komandytariusze
Komplementariusz jest aktywnym przedsiębiorcą. Komandytariusz pozostaje natomiast w cieniu, a jego zadaniem jest finansowanie przedsiębiorstwa. Przysługuje mu dużo mniej praw i ponosi on niższe ryzyko. Nie ma np. prawa do występowania jako aktywny wspólnik i jego nazwisko lub nazwa firmy nie może być używana w imieniu spółki. Umowa spółki określa czas trwania spółki, wkład finansowy, uprawnienia, podział zysków i zasady rezygnacji wspólników.
Umowę można sporządzić za pośrednictwem notariusza www.notaris.nl lub napisać indywidualnie, korzystając ze wzoru. Wzór umowy można pobrać ze strony internetowej Izby Handlowo-Przemysłowej http://www.kvk.nl/ondernemen/contracten-en-algemene-voorwaarden/modelcontract-cv-en-vof/commanditaire-vennootschap-cv (strona po niderlandzku).
Urząd skarbowy w zasadzie uznaje komplementariuszy za przedsiębiorców samozatrudnionych. Mogą oni zatem korzystać z ulg podatkowych dla osób samozatrudniających się, ulgi odroczonej, ulgi dla współpracującego partnera i odliczeń z tytułu strajku w przedsiębiorstwie. Każdy z komplementariuszy płaci podatek dochodowy od swojego udziału w zysku.
Jeżeli komandytariusz jedynie wspiera firmę finansowo, nie ponosząc żadnej odpowiedzialności wobec wierzycieli, uznawany jest przez urząd skarbowy nie za przedsiębiorcę, lecz „współuprawnionego”. Komplementariusz osobiście odpowiada za zobowiązania firmy.
Komandytariusz nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich. Jedynym jego ryzykiem jest utrata zainwestowanego kapitału.
Jeżeli przedsiębiorca-komplementariusz ma współmałżonka, wierzyciele mogą także rościć prawa do majątku współmałżonka. Zastrzegając rozdzielność majątkową, własność współmałżonka wyłącza się całkowicie lub częściowo z odpowiedzialności firmy.
